یکی از شگفت آور ترین چیزهایی که شما از تحقیقات خود آموختید؟
تقریباً به هیچ وجه پلاک ، مجسمه یا علامتی که دقیقاً پس از وقایع تاریخی مورد نظر درج نشده بود. بیشتر بناهای تاریخی در واقع چندین دهه پس از این رویداد نصب شده بودند. در مورد جنگ داخلی ، بسیاری از یادبودها در رونق احداث شده اند که نیم قرن پس از آتش گرفتن آخرین گلوله به وجود آمده است.

اگر واقعاً به پلاک ها نزدیک شوید و کتیبه های شاعرانه را بخوانید ، سریعاً روشن می شود که محبوب ترین اماکن تاریخی ما با آثار مصنوعی مقدس نیستند بلکه با تبلیغات تبلیغاتی در آنجا توسط افرادی که حتی شاهد این رویداد نبودند ، مقدس شده اند. شبکه گسترده ای از کلوپ های بانوان وجود داشت که به شما کمک می کند تا یک مجسمه برای شهر خود را از یک فروشگاه تهیه کنید و آنها مجسمه سازان اروپایی را سفارش دادند که چک ها را چک می کردند اما به خصوص از شر طعم ضعیف کیت چوبی که در سراسر آمریکا نصب می کردند ناراضی بودند.

ما هنوز با آنچه آنها امروز انجام دادند سر و کار داریم. این چیزی است که شارلوتزویل در مورد آن بود. اما اکثر مردم متوجه نیستند که این مجسمه ها در هیچ زمان نزدیک به زمان جنگ در آنجا قرار نگرفته اند ، و یا این که محصول یک دستگاه وابسته به روابط عمومی سازمان یافته است. توسط زنان قدرتمند!

من یک خط در کتاب نوشتم: "داشتن میراث جنوبی مانند داشتن تبخال است – می توانید فراموش کنید که می توانید آن را انکار کنید ، اما اجتناب ناپذیر حباب می شود و نیاز به توجه دارد. "این مسائل از بین نمی روند.

مکانهایی که ما از آن به عنوان یک مکان مقدس فکر می کنیم ، مانند گورستان ملی آرلینگتون ، غالباً دارای داستانهای مبدأ بسیار تکان دهنده ای هستند. آرلینگتون شروع کرد زیرا برخی از مردها در رابرت لی لی عصبانی شدند و برای بازگشت به او شروع به خرید اجساد در باغ گل رز کردند. این محل تدفین ملی ما است: یک شوخی عملی نامطبوع ، مانند کتاب سوختن از معنی دختران. کمی را حفر کنید و اسرار ناخوشایندتر پیدا خواهید کرد ، مانند اینکه تعداد باورنکردنی افرادی که زیر سنگ فرش اشتباه به خاک سپرده شده اند ، یا زمانی که دولت بقایای سرباز ویتنام را در مقبره ناشناخته ها قرار داده است. آنها تقریباً هویت او را می شناختند ، اما رونالد ریگان واقعاً می خواست عکس تلویزیونی را انتخاب کند. بنابراین آنها تمام وسایل سرباز را در تابوت با او مهر و موم کردند تا کسی آن را تشخیص ندهد.

آنها سرانجام باید اعتراف کنند که دروغ گفته اند و بدن سرباز را به مادر خود بازگردانده اند. اما اگر چنین چیزی در مکانی مانند آرلینگتون اتفاق بیفتد ، آیا بقیه سایتهای ظاهرا مقدس ما به هیچ وجه نمی توانند از نظر ارزش روبرو شوند؟

این بسیار عمیق تر می شود. در تئاتر فورد و خانه تسلیم در Appomattox ، سایتی که از آنها بازدید می کنیم حتی واقعی نیست. آنها جعلی هستند! ساختمانهای اصلی مدتهاست که از بین رفته اند اما بازدیدکنندگان به ندرت از آن مطلع می شوند. اخلاق داستان چیزی است که ارزش دارد ، نه اصالت.

چه چیزی می تواند بازدید از این سایت ها به ما بیاموزد که چگونه گذشته خود را به یاد می آوریم؟
وقتی فهمید که کلیه مکان های تاریخی توسط شخصی که می خواست درک شما از آن را تعریف کند ، کشت شده است ، می آموزید که چگونه از یک تفکر انتقادی به عنوان مسافر استفاده کنید. تمام چیزی که لازم است سؤال است. یکی از سرگرم کننده ترین موضوعات این کتاب وقتی به اوکلند می روم ، یک قبرستان تاریخی اما توریستی در آتلانتا است. من سنگ قبر نادیده گرفته ای را مورد علاقه خود قرار می دهم. من هرگز نام این زن را نشنیده ام: Orelia Key Bell. میز اطلاعات در فهرست مزارهای قابل ذکر نیست. او در حدود دهه 1860 متولد شد ، که در آن زمان بسیار جالب در آتلانتا بود.

بنابراین من تلفن خود را بیرون آوردم و درست در آنجا روی قبر او ، او را گوگل کردم. من کل زندگی او را تحقیق کردم تا بتوانم از آنچه می دیدم قدردانی کنم. معلوم شد كه او شاعر بزرگ زمان خود بوده است. من در آنجا ایستاده بودم که پی دی اف کتابهایش را با پای او خواندم. اعلانش ، چیزهایش ترسناک و دردناک پیرمرد بود. من نوشتم که سبک نوشتن او به همان اندازه که از همینگوی متزلزل و چسبیده نبود ، از مد خارج نمی شود.

اما خواندن نوشته های او در قبر او باعث شد که احساس ارتباط من با گذشته شود. تقریباً هرگز به مکانهای قدیمی نمی رویم و عمیق تر به نظر می رسیم. ما معمولاً اجازه می دهیم همه چیز از بین برود. ما آنچه را که به عنوان انجیل بر روی علامت یا پلاک است ، می پذیریم و من به شما می گویم ، تقریباً هیچ چیز در حالت خلوص به ما نمی رسد.

فهمیدم که اگر من به دنبال این همه غریبه ها می شوم ، باید منصف باشم و کسی را که می شناختم تحقیق کنم. من تصمیم گرفتم که در خانواده خودم ، پدربزرگ بزرگی که در سال 1909 در اثر قطار قطار درگذشت ، به یک مرگ نابهنگام نگاه کنم. این آغاز و پایان داستان در خانواده من بود: "پدربزرگ بزرگ شما در یک درگذشت خراب قطار در توكووا خراب شد. "

اما تقریبا به محض شروع به جستجوی عمیق تر ، چیزی واقعاً تکان دهنده را کشف کردم – او به قتل رسیده است. دو جوان سیاه پوست در کارولینای جنوبی روستایی به جرم خرابکاری قطار وی و قتل او متهم شدند. فکر می کنید حداقل کسی در خانواده من این را می دانست! اما هیچ کس قبلاً به آن توجه نکرده بود!

Here Lies America دنباله آنهاست. این بچه ها کی بودند؟ چرا آنها می خواهند او را بکشند؟ من به جایی که قبلاً روستای آنها بود ، رفتم و از دادگاه قتل آنها شروع به گشودن به اسناد دادگاه کردم. بگذارید به شما بگویم ، شوکرها سرازیر شدند. به همین ترتیب ، فهمیدم که آنها ممکن است او را به قتل رسانده اند زیرا می خواستند یک سنگ قبر قدیمی مقدس چروکی را از ویرانی محافظت کنند. این داستان دیوانه کننده ، بزرگتر از زندگی فراموش شده در خانواده لعنتی من اتفاق افتاد.

تجربه من با قبر آن شاعر ، یک کدخوش خوشحال است. هفته گذشته ، شخصی به من گفت که Orelia Key Bell و همراهش اکنون رسماً بخشی از تور تحت هدایت اوکلند هستند. عمل ساده نگاه عمیق تر ، زندگی فراموش شده ای را زنده کرده و او را به رکورد بازگرداند. این کاری است که بازدید از این سایت ها می تواند انجام دهد – اما باید پشت روکش نگاه کنید ، روشی که من با ده ها جاذبه در کتابم انجام می دهم. این جوهر سفر است ، اینطور نیست؟ رسیدن به درک اصلی از حقیقت یک مکان.

بسیاری از آنچه شما نوشتید نشان می دهد که بسیاری از این مکان های تاریخی سفیدتر شده اند. چگونه ما به عنوان مسافر عمیق تر حفاری می کنیم تا به تاریخ واقعی برسیم؟
به یاد داشته باشید که تقریباً هر آنچه را که در یک مکان یا موزه تاریخی می بینید ، عمداً در آنجا قرار گرفته یا توسط شخصی در آنجا جا مانده است. از خود بپرسید که چرا. از کی بپرس و قطعاً از کی بپرسید ، زیرا اوضاع سالهای بعد ، تفسیر گذشته را پیچیده می کند. این تجزیه و تحلیل محتوای اساسی است ، واقعاً ، این چیزی است که ما در یک جامعه مصرف کننده در آن بسیار بد هستیم.

آمریکایی ها این حرکات را در آنها حفر کرده اند تا هرگز از میهن پرستی ما نگران نباشند. اگر در مدرسه کلاس درس آموخته ایم ، فرض می کنیم این مسئله حل شده است و اگر آنرا فشار دهید ، شما به نوعی یک شورشی هستید. اکنون ، بیش از هر زمان دیگری در تاریخ ، آسان تر از همیشه فراخوانی منابع اصلی درباره هر دوره مورد نظر شماست. اگر می خواهید به آنچه در جامعه ما واقعاً است برگردید ، اگر می خواهید بفهمید که چگونه ما را در چنگال خرد شده ای که امروز در آن قرار داریم سرگردان کردیم ، باید نسبت به نیروهایی که تصویری را ایجاد کرده اند صادق باشید ، تا همین اواخر ، بسیاری از ما اعتقاد داشتیم که واقعاً هستیم.

فکر می کنید آمریکایی ها در بحث در مورد تاریخ خود مشکلی دارند؟ اگر چنین است ، چرا چنین است؟
عباراتی وجود دارد ، و من فراموش می کنم چه کسی آن را گفته است – شاید جیمز بالدوین؟ – اما به نظر می رسد ، "آمریکایی ها بهتر است با احساسات خود فکر کنند تا نسبت به آنها." ما دوست داریم که به یک اساطیر مرتب بپردازیم که همیشه کشورمان آزاد و شگفت انگیز بود. به ما اطمینان می دهد. ما احتمالاً به آن احتیاج داریم. از این گذشته ، در آمریکا ، جایی که همه ما از جاهای مختلف به آنجا می آیند ، اعتقاد ملی ما چسب فرهنگی اصلی ما است. بنابراین ما نمی توانیم در برابر تظاهرات کردن در مورد کارهای وحشتناک که انجام می دهیم مقاومت کنیم.

اما اشتباه نکنید: خشونت پایه و اساس قدرت در دهه 1800 بود ، و خشونت هنوز پایه و اساس ارزش ها و سرگرمی های امروز ما است. ما هنوز با آن موافقت نکرده ایم. روش ما برای مقابله با خشونت معمولاً این است که خود را متقاعد کنیم که نجیب است.

و اگر نتوانیم درد نجیب ایجاد کنیم ، سعی می کنیم آن را پاک کنیم. به همین دلیل است که اکنون مکان شلیک مک کینلی ، در بوفالو ، زیر جاده ای قرار گرفته است. این عمدی بود به طوری که توسط آنارشیست ها فراموش می شد. مک کینلی هیچ مکان زیارتی قابل توجهی برای وی در جایی که درگذشت به وی اعطا نشده بود ، اما بلافاصله پس از آن ، هواداران وی با استفاده از پل Burnside Bridge در آنتیمیت یک بنای تاریخی را پرداخت کردند ، زیرا در جوانی ، وی یک بار قهوه را به سربازان خدمت می کرد.

به همین دلیل: "شخصاً و بدون دستور قهوه داغ ، "آن را خواند – این خنده دار است. این اسطوره سازی ملی ما به طور خلاصه است: به جایی که سؤالات سخت درباره امپریالیسم و ​​نابرابری اقتصادی ایجاد می کند توجه نکنید ، بلکه یک ادای احترام گران بها را تحمل کنید.

مهمترین اقدام شما چیست؟ آیا دوست دارید خوانندگان از کتاب شما دور شوند؟
شاید شما نمی دانید از کجا آمده اید و همچنین فکر می کنید که می کنید. و ما به عنوان یک جامعه قطعاً سؤالاتی را درمورد اینکه چه کسی اطلاعاتی را که ما با آنها بزرگ شدیم شکل داده است ، سؤال نکرده ایم. سرانجام آمریکایی ها آماده شنیدن برخی حقیقت ها هستند.

جیسون کوکران نویسنده کتاب Here Lies America: Agenda دفن شده و اسرار خانوادگی در سایت های گردشگری است که تاریخ بد را از دست می دهد. او از اواسط دهه 1990 نویسنده است ، مفسر CBS و AOL ، و امروز به عنوان سردبیر Ofmers.com و به عنوان میزبان نمایشگاه سفر Frommer در WABC فعالیت می کند. جیسون دو بار توسط جوایز Lowell Thomas و انجمن خبرنگاران سفر در آمریکای شمالی دو بار به "کتاب راهنمای سال" اعطا شد.